Februari 1936 (10); pap in je handen

Helaas ontbreken de eerste twee pagina's van wat waarschijnlijk Pieters eerste brief uit Porto is. In die pagina's moet Pieter verteld hebben over zijn aankomst en het zoeken naar een woning, wat hij samen met iemand (zijn 'factotum') doet, want het derde blad begint als volgt:

'Bij die huizenjacht moesten we telkens hier en daar schuilen als 't TE erg werd. Kon het er weer even mee door, dan maar weer verder. Of we moesten even in 'n café om weer nieuwe adressen in onze kranr na te kijken, want op straat zou die krant pap in je handen zijn geworden. De heele stad door vindt men café's. Op de pleinen en in de centra huis aan huis en die zitten altijd en voortdurend VOL. Voor een kopje zwarte koffie, steeds onbehoorlijk vol geschonken tot aan den rand, betaalt men 60 centaves - 4 cent plus 10 of 20 centvs fooi. Ook hier hebben kellners geen salaris, maar ze serveeren honderden koppen koffie per dag. Op iedere tafel staat een volle suikerpot en waar ik met 2 lepeltjes tevreden ben, zag ik anderen er 'n stroopje van maken. Koffie mét melk kost 1 Esc. Almoces (dat is Port. voor ontbijt) bestaat uit een kannetje koffie, dito melk, genoeg voor minstens 2 kopjes en een paar sneedjes geroosterd brood in reepjes opgediend. Dat kost 2 Escudos.'

Inmiddels heeft Pieter een dak boven zijn hoofd gevonden. Boven een slagerij.

'Nog een halve ochtend bij den notaris voor het huurcontract met m'n huisbazin, een oud schriel, schraperig menschje en heb dus nu 3 kamers, keuken en berghok voor 135 Esc. per maand. Zeg f 9.-. Dat is dus al minder dan 'n derde van hetgeen ik in Rotterdam verwoonde.'

Wat volgt is eigenlijk een lang verslag van alle spullen die Pieter nieuw moet aanschaffen. Helaas heeft hij bij het openen van zijn hoedendoos moeten constateren dat:

'Ja kinderen hoogmoed komt voor de val. Ik had me juist voorgenomen om pasfoto'tje te laten maken met m'n sjieke "barina" op en toen ik hier aankwam mijn hoedendoos openende, zat nog alleen mijn hooge zijden er in, maar de barina was verdwenen. Serves me right, I thought; maar 't speet me toch wel eventjes heel erg., plus f 1,60 naar zijn oude mama. Een troost is dat ze hier weer geen mode zijn. Hier draagt weer iedereen 'n deukhoed - en die heb ik juist niet.'

Hierover schrijft hij verderop in zijn brief nog:

'Tusschen al die bedrijven door zit ik met paspoortformaliteiten e.d. Ik kan echter de deur niet uit vanwege de schilder die hier nu bezig is. Morgen de timmerman. En vanwege mijn ervaring met mijn "baretina" vertrouw ik nix meer.'

Bij tweedehandszaken vindt hij alleen hele meubileringen, terwijl hij vooral op zoek is naar een ledikant. Hij loopt daarom maar een zaak met nieuwe spullen in en vindt daar een heleboel nog niet afgewerkte spullen. Zijn aanschaf is aanzienlijk:

'Dit was totaal 670,50. Ik heb er ook nog een muurspiegel bij bedongen en ben toen met potloodje en een papiertje al lovende en biedende opgeklommen tot 655 Esc. Dus voor 43 en 'n halve gulden had ik weer het begin van een huishouding. Dat grapje moest nog behandeld en gebijtst worden (of is het gebeitst?) en zou den volgenden dag worden bezorgd.'

Dit is na een verblijf in een hotel, waar Pieter nog wel even naar terugkeert, na zijn huizenzoektocht.

'Toen terug naar 't hotel, laatste maaltijd aldaar en laatste goede maaltijd for some time to come.'

Het verslag gaat nog verder, maar dat in een volgend blog.