'met het nageslacht van Japie. Ja meisje, moedertje spelen over drie kleine kinderen is geen kleine geit. Maar hoe een moeder er toe kan komen om ze allemaal tegelijk in de steek te laten, is me toch niet recht helder. Dat 'n man z'n vrouw, of 'n vrouw haar man niet meer kan zien, kan ik me voorstellen, maar dat een vrouw van drie kinderen niet eens de meest hulpbehoevende meeneemt lijkt me toch niet erg Christian Science achtig.'
Zo weten we dus nu wat Katy inmiddels voor baantje heeft bij die Jaap van de Wal.
Gelukkig is er dan eindelijk wel post uit Indië. Dus roept Pieter uit:
'Nou, was ik even in m'n knollentuin! Ik heb netjes al het onkruid tusschen de knollen uitgewied en was echt ten sasse.'
Maar helaas is de brief die Essie aan haar schoonvader had geschreven helemaal verdwenen. Die van Frits kon nog worden gered. De post is namelijk weggewaaid.
'Ik hoop dat de 'djongos' goed zoekt en er de volgende keer iets is. Intusschen heb ik genoten van de taalvorderingen van Bobbie en van Henk's fantasie. Ik heb me in mijn eentje zitten verkneuteren over dat 'lamzamendehand'. Nu is 'langzamerhand' ook een heele kluif voor een klein kind. Voor een boek zooals je indertijd voor Henkje's eerste levensjaar hebt gemaakt zal nu wel de tijd ontbreken. Die blaadjes van Esje waren ook altijd zoo gezellig over de kinderen. Doe je daar niets meer aan, Esje?'
Er blijkt elke week veel aan bladen en kranten in Indië binnen te komen. Want Pieter merkt op dat hij jaloers is op die leestrommel en dat hij zich kan voorstellen dat er vooral plaatjes gekeken worden, omdat het gewoonweg te veel moet zijn om allemaal te lezen.
Omdat de post kennelijk zo slecht functioneert dat er in Indië regelmatig twee brieven tegelijk binnenkomen, besluit Pieter om niet meer wekelijks, maar drie keer per maand te schrijven.
'Ik schrijft op de 10de, 20ste en 30ste, dan zullen ze elkaar wel niet achterhalen en het scheelt maar één brief in de maand. Trouwens, zóó verheffend is mijn nieuws niet dat je er met verlangen naar uit hoeft te zien. Je kunt net zoo goed de Kruissprook van Multatuli lezen: "Gaat mee, gaat mee naar Golgotha, daar is wat moois te zien!"*
Zo is er over de nieuwe proef van flit (die minder sterk geuren moet) ook al geen nieuws, al heeft Pieter een monster afgeleverd en een nieuwe, lagere prijs voorgesteld. De fles advocaat die een van de directeuren had besteld, heeft ook nog geen vervolgbestelling opgeleverd.
'Advocaat schijnt Engelsche en Portugeesche tongen niet te bevallen. De menschen zijn hier echte wijndrinkers. Iedereen verorbert minstens 'n halve liter wijn bij elke maaltijd (behalve het ontbijt dan altijd) Hun andere dranken zijn portwijn, diverse likeuren of 'n druivenbrandewijn die zoo scherp en sterk is dat je ervan omrolt.'
En dan het afrekeningsfeuilleton:
'De betaling door den heer Gonsalvez laat ook nog op zich wachten. Vanavond komt Naschimento me bescheid brengen van zijn gesprek. Ik geloof dat het tot dreigementen zal moeten komen.'
Met vader, moeder en dochter Rush maakt Pieter weer een autorit. Dit keer naar een kasteel tussen Porto en Coïmbra in - ik kan niet achterhalen welke specifiek monument wordt bedoeld. Het was leuk, warm ('aangezien het gloeiend heet was, zwom zoowel als reed ik ten kasteele') en prijzig.
'Op den terugweg hebben we uit een thermosflesch thee gedronken en toen we in Foz terug kwamen stelde de gastheer voor dat ik een verkoelend drankje weg zou geven aan het strand. Wat kon ik anders doen dan me groot houden? Ik had al 4 Esc. entrees betaald en toen nog eens 12 Esc. aan den kellner, dat maakte een dure dag voor me. Ik werd ten kouden tafels genoodigd en had dus een gezellige Zondagamiddag.'
Tot slot nog wat nieuws over het laatste project:
'Van mijn boek is blz. 38 af. Soms denk ik dat de ideeën verduveld aardig zijn en het volgende oogenblik ban ik bang dat het allemachtig taai zal zijn.'
Pieter heeft maar een kopie, zal die via Katy naar Manindhjau sturen en dan moet 'ie weer terug naar Porto 'als ik dan tenminste nog hier zit. 'k Heb zoo'n idee dat er iets moet gaan gebeuren. Maar zoo ver is, het nog niet.'
Omdat Pieter in het Engels schrijft, wil hij het eens naar Londen sturen voor een oordeel.
'Mócht het dan blijken iets te zijn dat uitgeefbaar was, dan zou ik hopen er voor naar Londen te kunnen gaan. Ik zit maar te tikken zooals ik denk. Misschien draait het allemaal op larie uit - waaraan ik gewend ben! [...] Mocht er werkelijk iets bizonders gebeuren dan stuur ik wel een telegrammetje.'
Al gaat het schrijven in het Engels wel steeds vlotter, het opzoeken van synoniemen kost toch veel tijd. Pieter hoopt over een maand 100 bladzijdes af te hebben, wat dan in druk een boek van 240 pagina's moet opleveren.
Zo sluit Pieter 'met een multiplicatie van lievighedens, zoenen voor Henkie en Bobbie en HZSt. voor jullie' zijn brief af.
* 'Komt mee, komt mee, daar wordt een man gekruist! Daar is wat moois te zien op Gologotha' Dat is de tekst die Pieter hier bedoelt. Hij komt uit het derde sprookje (De Kruissprook) uit de Minnebrieven. Dit is de volledige tekst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten