Augustus 1937 (3); puf als een visch in een braadpan

'Wat zou het er toch beroerd uitzien als er geen hoop in het leven was'. Dat schrijft Pieter op de dag dat er een Hollands schip de haven in vaart met niet één driekleur op de voormast, zoals gebruikelijk, maar wel dvier vlaggen aan de stevens. Dan realiseert Pieter zich dat het koninginnedag is en Frits en Essie het wel druk zullen hebben met 'sports en recipieeren'. Pieter zelf is naar de bank geweest. Het is hem niet gelukt zijn wissels te verzilveren en hij weet niet wat nu de volgende stap moet zijn. Daar moet Nascimento bij raden, maar die is al een paar dagen niet in het vizier geweest. Dus: 'Je blijft maar hopen van den eenen dag op de andere. Thank God for small wonders.'

De gezondheid is er intussen niet beter op geworden. Pieter heeft vijf dagen een steen in zijn maag gehad en niet durven eten, omdat hij anders niet zou weten hoe hij de wc moest bereiken. 'Toen ik na die vast- en leegloopperiode weer op straat kwam, dacht ik: hé, wat loop ik licht!' Als hij zich weegt, blijkt hij 5 kilo te zijn afgevallen. Door dit alles had hij 'in schrijven net zooveel puf als 'n visch in de braadpan.'

Ondertussen heeft Pieter een deel van zijn boek aangetekend naar Katy gestuurd, die het dan na lezing weer door moet sturen naar haar broer. Pieter is razend benieuwd of de kinderen het de moeite waard vinden. 

'Er zullen misschien naar jouw smaak eenige te taaie gedeelten in de Maçonnieke afdeeling voorkomen, maar dat kan misschien later worden gesplitst. Het is maar de eerste lezing moet je rekenen en is bedoeld als verkoopstimulant aan eenige millioenen masons. Zoo ook zullen de Joden van een bepaald stuk veel plezier hebben. Hoewel dus alles wat er staat gemeend is, is toch ook het debiet in het oog gehouden. Met jullie drukke bezigheden zullen jullie weinig tijd hebben, maar dat moeten jullie er nu maar eventjes afnemen voor me. Alle kritiek is welkom. Neem geen blad voor de mond. Jullie kunnen het in geen geval beroerder vinden dan ik zef, omdat ik bij het schrijven voel dat ik te weinig geduld heb om alle situaties voldoende langzaam te ontwikkelen. Ook kan er gebrek aan handeling zijn, hetgeen ik, zooals je merkt, met de dansavond een beetje aan ''t verhelpen ben. Ook mag het ergste gezegd worden, als het maar niet grof gezegd wordt. Dat heb ik dan ook getracht te vermijden.'

Omdat er diverse gebeurtenissen zijn, die in de loop van de tijd terugkeren, merkt Pieter goed dat hij al ruim een jaar in Porto woont. 

'Zooals b.v. het St. Jan's feest en nu een paar dagen geleden kwam ongeveer twee maanden vroeger dan gewoonlijk het eerste [schip] met kabeljauw terug van Terra Nova.* Dat is New Foundland. Men had prachtig weer gehad en de vsch was volop. Ik schreef jullie meen ik reeds dat de Portugezen die visch met omzetting van een lettergreep net zoo noemen als wij n.l. bacalau - spreek uit: bakaljau.'

De situatie in de wereld gaat ondertussen niet aan Pieter voorbij.

'Mooier dan die poppenkast zijn de veertjes die uit de boomen voor mijn deur op mijn verandah waaien. Doddige mooie kleine veertjes. Waar die van zijn begrijp ik niet. Ruien musschen ook?' Vader sluit een veertje bij de brief in.

'Ook heb ik het oude beproefde middel van mijn oom te baat genomen tegen de enkele muggen die mij 's nachts het leven begonnen te verzuren. Die had n.l. een glaasje zonder voet, dat met de steel aan een stok werd gebonden. Dat glas werd voorzien van eenige druppelen petroleum, zoodat de wanden van het glas er goed mee bevochtigd waren. Voorzichtig werd dat geval dan naar het plafond opgeheven waar een mug zat tot het glas hem omsloot. De bloedzuiger wou dan wegvliegen maar zat onmiddelijk met zijn vleugels vastgekleefd n het glas. Probaat middel. Ik heb er mijn oom over de 30 zien vangen op die manier. Ik had er gisteravond 6. De loeders.'

En dan zijn we, net als ik nu. Op 1 september aangekomen en gaat de brief snel op de bus. 

* Lees hier meer over de Portugese kabeljauwobsessie.