December 1937 (1); als je scheel kijkt van de kou

Na Sint Maarten is het nu alweer feest. 

'Het is is vandaag n.l. het 277ste herdenkingsfeest van de Restaoraçao, de independencia. In 1640 kwam men hier vrij van Spanje. Van hun groote verleden hebben de Portugeezen niet veel overgehouden. Hun koloniën hebben meen ik een iets grootere oppervlakte dan de onze, maar van hun heele duur veroverde Indische rijk is niets overgebleven dan Goa, een niets beteekenend klein stukje op de Westkust van Voor-Indië. En als je dan leest hoe die Afonso d'Albuquerque met slechte hulpmiddelen, wrakke schepen, weinig geld en tegen allerlei kuiperijen van zijn officieren in, de macht van Portugal vestigde van de Perzische golf tot aan Malacca, dan zeg je toch wat is het jammer dat van zooveel energie en grootheid zoo weinig is overgebleven.'

Helaas heeft Pieter weer gedonder in huis, de vloer is verzakt. Omdat het plafond dat niet is, is er een wigvormige opening onder de deur verschenen. 'De meer hygienische dan hermetische sluiting van mijn verandahdeur is dus oorzaak dat het langs mijn vloer steeds geweldig  trekt.' Door een kussen ervoor te leggen, valt het nog mee. 'Maar een paar dagen geleden kwam er uit de Oceaan een rukwind opzetten die niet voor de poes was. Ik dacht dat de boomen voor mijn huis zouden afknappen. Hoe sterk die vlaag buiten geweest moet zijn kan je nagaan uit het feit dat binnen in mijn kamer, het kussen een salto maakte!'

Als het erg koud wordt, het is immers december, dan pakt Pieter het verslag van Scott op, die de tocht naar de Zuidpool beschrijft (in 1902). Als hij dan leest dat het 65 graden onder nul is, 'met een wind die dadelijk een bevroren lichaamsdeel veroorzaakt als ze buiten hun tent durfden komen op zulke momenten', dan bedenkt Pieter dat het bij een haardvuur best benauwd zou kunnen zijn. 

'En dan kijk ik eens naar de musschen in de bijna bladerlooze boomen, naar de afwezigheid van een stookplaats in mijn huis (evenals in de meeste huizen) en vertel mezelf dan dat we hier in een sub-tropisch klimaat leven. Maar als je scheel kijkt van de kou is daar toch wel veel overredingskracht voor noodig. Eén verdoolde vlieg dwaalt hier nog rond die vergeten heeft op tijd dood te gaan.'

'The silver lining of a cloud that is getting darker and darker' is een brief van Katy voor vaders verjaardag. 'Ik was zeer ten moppe, dat snap je!' Voor 11 cent trakteert Pieter zich op een glas port en voor 24 cent gaat hij Martha Eggerth bekijken in De princes amuseert zich.* 

Vader vraagt zich wel af waarom er bij het werk van Katy (ik weet niet waar ze nu zit) zoveel personeel nodig is voor de verzorging van 17 oude dametjes. Dat is een op een. 

Het is in ieder geval een drukke baan. Katy heeft een maal per week een vrije middag en eens in de 14 dagen een hele dag vrij. Maar veel meer komt vader naar zijn zin niet te weten.

'Je brief liet aan kortheid niets te wenschen over, maar gezien men zegt dat 'brevity is the soul of wit' zal ik het maar geestig vinden.'

En uit Indië komt maar niets, terwijl Pieter hard aan het duimen is en veel aan Manindjau denkt 'geladen met telepatische krachtoverbrenging en wenschen voor een voorspoedig verloop.'

En dan nog maar veel Nieuwjaarswensen voor de luitjes in Indië. 

* Hier wat meer info over zangeres en actrice Marta Eggert (1912-2013).