'Als men in dezen tijd van onware berichtgeving eenig geloof zou mogen hechten aan een derde handsch bericht, dan moet er om of nabij 1 December te Manindjau een dochter zijn geboren. Ik kan het alsnog moeilijk aannemen, omdat een vliegbriefkaartje slechts 14 á 17 dagen noodig heeft om Oporto te bereiken, het nu de 27ste is en ik nog niets heb gehoord. Of moet ik me ongerust maken omdat er iets niet in orde is? Voorlopig kan ik er geen touw aan vast maken, maar mocht het gerucht waarheid bevatten dan gaan hierbij mijn eerste hands gelukwenschen aan Essiefissie, hopende dat alles goed is.'
Het lijkt erop dat Katy ondertussen een drukke, maar gezellige werkomgeving heeft getroffen 'veel intiemer dan dat groote huis' en dat ze kans maakt op de positie van directrice. Vader lijkt dat wel ideaal, maar is ook benieuwd naar het eten daar.
'Schrijf eens een paar menu's. Komen die heeren geregeld maaltijden? Wat is het verschil tusschen de 17 dametjes en de 5 pensionaires? Ze zijn toch allemaal inwonend, niet waar? Wonen er bestuursleden in Dordt, of is er af en toe inspectie van buiten af?'
Heeft Katy een baan in Dordrecht? In haar reisdagboekje staat inderdaad dat zij na Doorn en Rotterdam in Dordrecht zit, tot in 1938.
Helaas vordert de roman niet erg.
'Sedert ik jullie schreef heb ik nog steeds van wege de kou niets kunnen uitvoeren, waarbij nog een hevige verkoudheid kwam waarvan ik echt beroerd was, maar die nu gelukkig aan het afnemen is. Mijn neus was je reinste hoorn des overvloeds, mijn schoone zakdoekvoorraad slok schrikbarend en de temperatuur was 0.4 boven vriespunt. Ook heb ik me in dien tusschentijd bezig gehouden met pogingen tot het incasseeren van het aan mij verschuldigd geld, die ik nu de betaaldatum van alle wissels vervallen zijn krachtig ga voortzetten. Ook heb ik twee pogingen gedaan om een baan te bemachtigen in het buitenland, maar heb daarvan niets meer gehoord. Geve de goden dat er iets in de maak is voor me ergens; kan me niet schelen waar, als het maar niet aan de Noord- of de Zuidpool is. Van lage temperaturen heb ik nu, zonder verwarming, dik mijn bekomst. Het Kerstfeest was voor mij in elk geval de Blijde Boodschap dat de zon nu langer begon te schijnen.'
Bij een geslaagd bezoek - aan een motorschip van de KNSM - scoort Pieter wat Nederlandse tijdschriften, een Hollandse sigaar en een Catz-bittertje. 'Twee bijna vergeten smaken.'
Hij wilde een bezoek brengen aan de ex Consul-Generaal (de familie Bernal), maar hij kon niemand spreken, omdat de oude heer een hartaanval had gehad. Als er dan toch een uitnodiging komt om te komen dineren, gaat Pieter er weer heen.
'Een huis vol misère. Oude Hr. zat op maar moest vroeg in kooi en de oude dame, die nu 79 blijkt te zijn, begint zoo'n beetje kindsch te worden. We hebben nog op een manier een woordspelletje met haar gedaan, maar het was toch verre van wat je noemt. De avond vóór Kerstmis had ik weer zoo'n ervaring als verleden jaar: alleen was het dit keer bij een der rijkere familieleden. Nu die oude moeder dood is waren ze niet allemaal op het appel verschenen en zaten we met z'n tienen aan tafel.'
Dit gaat waarschijnlijk over een bezoek aan de familie van Pieters buurman. Het is een mooi huis en verder:
Dan is er ook nog een bezoek aan de familie Rush.
'Daar was nog een echtpaar op bezoek (Livingstone; nog afstammelingen van den grooten zendeling). Het menu was: soep, visch, kalkoen en dessert. Crackers en alweer champagne. Ik heb het er dus met mijn anderhalve kennis voor de kerstdagen niet zoo slecht afgebracht. Ik heb ze geentertaind met de noodige moppen, waardoor de gastheer en andere gast (dames in de drawingroom natuurlijk) dubbel zaten.'
'Ich snapfe nichts davon' schrijft Pieter tot slot over het uitblijven van berichten uit Manindjau, maar hij wenst natuurlijk toch iedereen 'nogmaals alles goeds met de vurige wensch dat we tenminste voor een wereldoorlog nog wat uitstel zullen krijgen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten