'Ik begrijp best dat er op zulke buurpraatjes als mijn brieven zijn niet veel te beantwoorden valt. En nieuws is beter dan herhaling. Maar je zou kunnen zeggen: Ontvangen brief No. Zooveel., dan weet ik tenminste welke.
Niet beantwoording kan me dus niet schelen, maar reprimandes voor NIET schrijven is toch wel het allerminste wat ik verwacht had. Nee, Elske, never whip a willing horse. Toen mijn brief dan toch nog kwam, was er maar EEN velletje! Ja, zie je, dat zit zoo. Ik moet de kost verdienen, schulden afdoen, connecties aanknopen en degenen die ik heb warm houden.[...] Ik heb dat koud waterbad dus even met een rillikie over me heen laten gaan en verder gebeden: - O vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.'
Vervolgens somt hij op wat hij in de tussentijd allemaal heeft uitgevoerd. Het betreft heel veel maconieke bijeenkomsten en vergaderingen. Berichten over poes, die het goed maakt, nu vaak direkt op Pieters schouder springt en verzot blijkt op Leidse kaas - een cadeau van de directeur van Swift (ik vind dit alleen als Leidse wielervereniging). Moeder/Poe is nog steeds in Lugano en maakt het goed (de foto hierboven is daar waarschijnlijk door haar van Katy genomen). Het zijn de vrienden die Pieter een 'allerheerlijkste verjaardag' bezorgen (dit schrijft P. medio februari '31). Als de grootte van hun waardeering mag worden afgemeten naar de waarde van de geschenken die zij mij hebben gegeven, dan sta ik inderdaad in de pas.'
Tot slot:
'Ik heb hier al den geheelen dag een prachtgezicht uit het raam. Recht tegenover de aanlegplaats van de Heen en Weer* n.l. zoo'n grote bak. Het is net een "Roboth", jelui herinnert je zeker wel dat de "Roboth" de z.g.n. mechanische mensch is, die eens in het brein van een novelist is geboren. Daar staat me dat hooge ijzeren gevaarte op twee lange ijzeren beenen, met groote kniegewrichten, geen armen en een lange hals met een grijpkop. Een wezen dat de mensen daar heeft neergezet om eigen armen en beenen te vervangen in werk dat hem te zwaar is of waar hij niet bij kan. 't Is een machtig gezicht. Op het oogenblik brandt er een groot helder licht in de top en is het net een Cycloop.'
* De Heen en Weer was de naam van een rederij, opgericht in 1901 en uiteindelijk beheerd door de gemeente Rotterdam, die zowel voetveren als wagenveren in de vaart had. Allemaal droegen ze de naam Heen en Weer en een cijfer. In 1963 werden alle schepen door de scheepvaartinspectie afgekeurd. Enkele bleven, na reparatie, nog varen tot ze met de komst van de metro (1968) sowieso overbodig zouden worden.
In 1973 schreef Drs. P. het lied 'Veerpont' geïnspireerd op de naam van de rederij. Hij studeerde in de oorlogsjaren in Rotterdam en schreeft diverse teksten over deze stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten