Februari 1931, reflexies en meer

'Om verschillende redenen verging me eensplots de schrijflust. En om nu past history op te gaan halen en nog eens de gebeurtenissen te boekstaven uit een periode die mij verre van aangenaam heeft gedaan, daarin heb ik geen puf.'
Dus zo is het plots medio februari 1931 en schrijft Pieter, die zich inmiddels weer senang voelt, een brief vol bespiegelingen, op zijn eigen briefpapier (?).

'Ik zal deze brief maar als een aanloopje beschouwen voor de epistels die ik hoop henceforth weer getrouwelijk zullen volgen, want waar ik eigenlijk aan beginnen moet met vertellen of beschouwingen weet ik heusch niet. De wereld is vol van gebeuren. Ieder land vermeerdert - ik zal niet zeggen; verrijkt - iedere dag de bladen van zijn geschiedenisboek. Met localere belangen doet iedere stad en ieder dorp hetzelfde en daarnaast....... daarnaast - en voor ons het belangrijkst - vlecht ons eigen geschiedenisdraadje zich mede in het grootsche patroon van groot gebeuren.

Menigmaal vraag ik me dan af hoeveel van die persoonlijke draadjes er in dat groote weefgetouw worden beschadigd, verrafeld, gebroken - soms weer aangeknoopt om ten slotte toch te vervagen zoodra het patroon in andere figuur overgaat.

En toch, hoeveel aangenaams is er dat het leven ons biedt. Nu ik me weer op mijn gemak begin te voelen, begin ik ook weer met mijn oude, beproefde methode om de oogenblikken die ik prettig vind, bizonderlijk te realiseeren. Dan laat ik tot mijn besef doordringen dat ik het aangenaam heb en dat ik weer eens 'n paar blanke schakels in den roestigen levensketting voorbij kom.'

De lezing van brief nummer 20 uit Priaman moet worden onderbroken vanwege het bezoek van Cor van Os. 'Dat is weer een nicht van moeder die ze uit de lagen van het anti-deluviaansche in Den Haag heeft uitgegraven. Een flinke tante! Je hoeft niets te zeggen. Met een belangstellend knikje, of enkel: "ja" of "wel, wel", of "zoo" kan je bij haar volstaan en zij gramofoond door. Maar heus niet ongezellig en zeer hartelijk.' Het feit dat Pieter meldt dat hij een afspraak heeft dus niet kan blijven 'bij het uithalen van oude "koeden"', maakt duidelijk dat moeder/Poe weer thuis is. Uiteindelijk kan Pieter 's avonds toch de brief weer oppakken.

'Bizonder ook gewaardeerd werden 8 velletjes van Els met het meer huiselijke nieuws, waaruit ik o.a. heb kunnen destilleren dat drie manden groenten gelijk staan aan één autotocht Padang-Pariaman.'

Er volgt een uitgebreid verslag van een maconieke ladies night, waarbij Pieter de tafelschikking bepaalt door allemaal kaartjes te laten maken met bekende paren: William - Marie; Anthony - Cleopatra; Napoleon - Josephine etcetera. 'Moeder had Salomo en ik Desdemona [...]Alle stijfheid was verdwenen, iedereen had nolens-volens al met iedereen kennisgemaakt en had bovendien meteen stof tot spreken met zijn of haar tafelgenoot(e). Een typisch paar maakten Douglas Fairbanks en Mary Pickford. Duggy was onze kleine Inner Guard: Gibb en Mary was een kolossus van een kapiteinsvrouw. Ze zat min of meer om hem heen.'

De loge gaf de dames een alleraardigst souvenir: een poederdoos van Houbigant* met lipstick en spiegel, en de naam, logenaam en datum erin gegraveerd. 

Alle toosten zijn uitgebracht, tot en met 'The Tyler's Toast "To all poor and distressed Freemasons, where'er they be, by land or sea, and a speedy return to their native land if they so wish it."'

* Houbigant is een parfumfabrikant, opgericht in Parijs in 1775. Het bestaat nog steeds en is ook nog steeds een familiebedrijf met aan het begin Jean-François Houbigant uit Grasse.In 1882 werd de Fougère Royale geur geïntroduceerd, die nog steeds een van de populairste mannengeuren is. In 1912 werd de eerste geur ontwikkeld die bestond uit een 'blend' van meerdere bloemen (in plaat van een enkele bloem) en essences: 'quelques fleurs'. Het was ook het eerste parfumhuis dat afzonderlijke moleculen kon extraheren uit natuurlijke materialen, in het bijzonder de tonkaboon waaruit een vanille-achtige geur werd 'gedestilleerd'.