Het is augustus 1930, volop zomer. Het is overwegend droog; de gemiddelde temperatuur komt niet boven de 21 graden uit. Aan het eind van de maand zal de hittegolf uit Amerika zijn intrede doen en wordt het ‘zum platzen’. In de krant lezen we over de ‘geheimzinnige’ verdwijning van een verloofd stel op de 9de. Zij hadden een roeiboot gehuurd in de Kweekhaven (Rotterdam), om een tochtje te maken op de rivier, zoals ze vaker hadden gedaan. Maar ze zijn niet teruggekomen. De boot, met nog een riem aan het gangboord bevestigd, is wel terecht. Zijn ze ergens aan wal gegaan en weer thuis, of is er een ongeluk gebeurd? De jonge man droeg een Manchester jas en het meisje een zomerjapon.
Pieter zit op de 13de achter zijn schrijfmachine. Hij is goed in typen wat van moeder niet gezegd kan worden. Ze waagt zich er even aan, maar geeft het dan op.
Frits en Els zijn meteen na hun trouwerij, de dag voor dit schrijven, op de trein gestapt voor een huwelijksreis in Zwitserland. Ze zullen daarna doorreizen naar Italë, waar ze inschepen voor hun reis naar Indië. Pieter mist zijn oudste zoon nu al, maar is ook nog vol van het gebeuren; het hele stadhuis in Den Haag stond vol en er komen diverse telegrammen met gelukwensen binnen. Ook druppelen er al wat foto’s binnen, maar veel zijn helaas mislukt. De foto’s van Hans, met een enkele vergroting pakken wel goed uit. Er moet f4,39 voor worden afgerekend, dat wel.
Pieter is trots op de woorden van zijn Flisjie tijdens de feestdis en hoopt maar dat zijn vrouw niet zo’n hanig type zal blijken te zijn. Gelukkig krijgt hij al gauw goed nieuws over zijn geliefde schoondochter, ‘Elsekind, een schat van een bruidje,’ die net als Frits 24 is. ‘Dit is een PLUIM voor de eerste vrouwelijke daad van Els. DRIE knopen aan Frits’ goed gezet’.
De nazit, die Frits en Els niet hebben meegemaakt, zou wel eens goed kunnen uitpakken voor Adolf, want Pieter heeft zitten opscheppen over de talenten van zijn zoon en misschien een opdracht voor hem weten te regelen om een portret te schilderen.
Pieter heeft zelf, als reclame-adviseur (zo staat hij in het bevolkingsregister geregistreerd) net een klus voor het Vulpenhuis gekregen en ook mag hij een Dansacademie tot zijn klant rekenen (voor maar liefst 2000 woorden per jaar!). Maar de zaken zijn verder zeer ‘slappekens’. Er worden voortdurend potentiële klanten aangeschreven, die vervolgens ook worden gebeld.
Op kantoor is Loetje (de hooggeboren heer L.F.C graaf van Limburg Stirum) langs gewenst. Hij is wat grijzer geworden, na zijn verblijf aan de Rivièra, maar nog steeds dezelfde. Hij was heel verbaasd te horen dat Frits afgestudeerd, getrouwd en weg was. Nu wil hij naar Venezuela om daar iets in de petroleum te beginnen. Maar ‘zijn proces over het doodrijden van dat meisje in Zuid-Frankrijk is nog hangende.’
Dan nog even wat huiselijk nieuws. Pieter weet nog niet zeker of Poes het vertrek van Frits nou heeft geaccepteerd of niet. Hij staart naar buiten, met grote droomogen en heeft er geen weet van dat het jonge echtpaar inmiddels het Vierwoudstedenmeer, Lugano en Lauterbrunnen hebben aangedaan. Hij (poekenienies) heeft zijn tenten wel weer opgeslagen bij moeder, dus dat is een goed teken wat haar gezondheid betreft. Pieter geeft haar nu regelmatig een behandeling met ‘het goed werkende elektrische toestel’ (20 minuten per dag) en probeert dat nu twee weken vol te houden.
Dan stopt zijn brieven eind augustus, omdat het gewoonweg te warm is. ‘Over een paar minuten ligt hier nog slechts een plasje inplaats van je liefhebbende….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten