Misschien dat er nu dan eindelijk wat routine in het leven gaat komen. Dat is al een beetje het geval, doordat er elke avond 3 tot 4 uur voorbij gaan met de taalessen. Overdag moet Pieter vervolgens zijn les nazien.
'Dat lijkt nu misschien gek voor iemand die niets te doen heeft, maar gedurende de 5 weken dat ik nu hier ben, heb ik geen gelegenheid gehad of genomen om b.v. overdag eens te gaan zitten lezen. Aan m'n officieele geloop en gedraaf naar Consul en authoriteiten ben ik minstens 'n week kwijt geweest. M'n schrijverij neemt ook veel tijd in beslag. Met het verzorgen van m'n maaltijden en het afwasschen van de rommel, hoe simpel ook, gaat ook 'n paar uur per dag heen. Dan heb ik geregeld m'n inkoopen te doen, wat ook gebeuren moet.'
Pieter somt op hoe de dagen zijn verstreken met eerst het hotel, toen 'gezeurd en gesleept' om zijn nieuwe onderkomen op orde te krijgen, de lange voettochten en ritten door de stad, de 'paspoortbeweging' en de eerste onderhandelingen met Kopke.
'En niet te vergeten bij dit alles DE groote handicap van de taal. Zoo moest ik b.v. gisteren een gegomd randje van een cigarettenbandje laten zien en met m'n hand een strijkbeweging maken om te beduiden dat ik een potje plaksel met een kwastje wou hebben. En nu ben ik alweer 14 dagen aan den geregelde Portugeesche studie, wat om den drommel geen kattepiés is.'
Naast dit alles werd er ook nog geschreven (helaas heeft de KNSM het werk afgewezen) en heeft Pieter zijn best gedaan om het adres van de loge te vinden.
'Maar daar zijn ze hieronder het tegenwoordige regime verbazend geheimzinnig mee. Ik wil er daarom zoo graag eens heen om te zien wat voor menschen daarin zitten en daardoor eventueel de connecties aan te knoopen die ik noodig heb.'
Of Pieter de zaken met de heer van Kopke goed aanpakt, valt overigens nog te bezien. Tegenover zijn kinderen geeft Pieter in ieder geval duidelijk zijn mening (hij stuurt ze een kopie van zijn brief aan de man die hij een maand heeft gegeven om de financiën te regelen).
'Hij zei dat hij daarvoor het einde van Maart moest afwachten - the end of the financial year - en hij dan pas verder kon zien. Bovendien nam die man een air aan of ie met iets zeer gesjochtens te doen had, dus heb ik 'm zóó geschreven dat 'ie die hersenschim tenminste kwijt kon raken. Ik ga dien man dus aan het einde van de maan [sic] een brief schrijven. Maar voor het geval dat eens niets mocht worden, heb ik verleden week geschreven aan een loge-kennis van me in Rotterdam, die Portugeesche connecties heeft en heb hem om informatie evtl. introductie gevraagd. Daardoor krijg ik zeker de juiste connectie. En mocht dat misloopen dan kan ik mij altijd nog beurt om beurt aan andere groote firma's wenden. Dus jullie ziet dat ik dillgent blijf om van deze stap het beste te maken.'
Het mag voor de lezers wel duidelijk zijn dat vader niet 'met 'n lui gat in 'n nog luiere stoel zit'.
Ook Portugal kent een lange geschiedenis van vrijmetselaars en hun loges. Het is niet altijd gemakkelijk geweest om voort te bestaan en samen te komen. Diverse pausen hebben de broederschap verboden net als het dictatoriale regime dat in 1933 een feit werd. Een nieuwe wet tijdens de Estado Nuovo uit 1935 resulteeerde in clandistine bijeenkomsten met gevaar voor gevangenisstraf of uitzetting. Er bestond tot de staatsgreep in 1926 (en vanaf 1907) een loge voor zowel vrouwen als mannen (aanvankelijk alleen voor vrouwen!) Le Droit Humain. In Nederland was Sophie lid van deze loge. Daarnaast vind ik wat Oporto betreft een bericht over de oprichting, in 1891, van 'St. John's Asylum' voor scholing van jongens tussen 5 en 15 jaar. Het initiatief kwam uit diverse loges en met name van Alves da Veiga (1849-1924) die lid was van de loge Primavera. Ik weet niet welke loge Pieter op het oog heeft.
Hier wat meer informatie, voor de liefhebber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten