Maar eerst nog wat over de toekomstplannen. Niets is nog zeker en dat geeft ook niet, want 'we maken ons heelemaal niet dik en laten alles zich nu maar ontwikkelen'. De boekenkast zullen ze in afwachting op dat komen gaat (en in ieder geval een verandering zal zijn) vast uitruimen en als er verhuisd zal worden naar Maninjau, dan zullen ze vendutie houden. Els wil in het nieuwe huis graag nieuwe meubels.
Maar er zijn nog meer opties dan Maninjau, al denkt de geruchtenmachine het al wel te weten; Frits heeft natuurlijk getelefoneerd over een nieuwe standplaats en de telefoon wordt nogal eens afgeluisterd. 'Het zal wel terug te brengen zijn tot al die geruchten (kabarangin) die er altijd de ronde doen wanneer er een controleursstandplaats vrij komt.'
Als dat niet doorgaat, gaat het gezin op verlof en dan is er ook nog een nieuw idee:
Een goede kennis van Tony wordt resident, waardoor er een post in Batavia vrijkomt. Het plan is geopperd dat Frits wel eens twee jaar (tot het verlof) 'aan 't Departement' zou kunnen komen werken. Dan zouden ze daar in het centrum terechtkomen en dicht bij Tony en Annie zitten. Bovendien zou Frits dan kunnen ontdekken of Java wat voor hem is. 'Enfin, het lokte hem [Frits] ook wel toe, maar had er nooit over gedacht omdat hij geen kans zag er geplaatst te worden...' Els vraagt haar ouders er maar niet over te reppen bij hun zoon, omdat hij dan waarschijnlijk voor niets al plannen zou gaan maken.
En als het Maninjau wordt, komt er in ieder geval een radio in huis. Al met al zullen ze nog uiterlijk een half jaar in Bankinang zitten 'en eerlijk gezegd doet dat ook wat gewicht in het schaaltje leggen, want 2 1/2 op één standplaats is een record.
Dan nu toch echt het verhaal over het hoge bezoek.
Op zaterdagmiddag, na een bezoek aan 'de baas' die inmniddels is overgeplaatst, komt het gezin 'tusschen licht en donder onder stromende regen' in FdK aan, waar ze heel hartelijk door de Hanraadjes worden ontvangen en 's avonds bijpraten. 'De Zondag besteedde ik aan luilakken, Fisje ging met de kinderen van V. Zanen en Henkje naar de dierentuin, waar weer veel dieren bijgekomen zijn o.a. een zwarte zwaan.' 's Middags ontdekt Els op een bezoek aan de familie Bondam [?] dat de vrouw des huizes ook op de Haagsche kweekschool heeft gezeten. De dame was net haar japon aan het passsen, 'wat mij het geruststellende gevoel gaf dat ik met mijn jurk erg goed in de toon zou zijn, wat ook later bleek.'
Op maandagmorgen kwam de G.G. aan, maar daar zal Frits over schrijven. 's Middags stond iedereen op de uitkijk 'naar het voorbijkomen van het landvoogdelijk gezelschap dat de Westenenksche paadjes langs het karbouwengat zou wandelen, maar het druilerige weer veroorzaakte een vergeefsch wachten en daarna was het tijd om ons aan te kleeden voor de receptie.
Ondertussen vragen de dames zich af hoe ze moeten groeten: een reference, een buiging of alleen een knik. Alle drie worden geoefend. 'Ik vond het toch wel een beetje griezelig, hoewel ik overtuigd was dat je teloor zou gaan in de menigte.'
'7 u 10 stonden we op de stoep te wachten nadat we uit de auto waren gestapt die in een reuze file reed, erg langzaam. Wij naar binnen, waar je achter een rij ging staan en dan werd je naam afgeroepen door de adjudant: de Heer en mevrouw Deys. Je liep dan een deur in, maakte een soort reference voor de G.G., vrouw, dochter en zoon en liep door een andere deur weer naar de voorgalerij, zie de tekening en bij het X maakte je de groet. Dus je was er maar heel kort en er werd niet bij gesproken. In de voorgalerij was het een gezellige drukte en tevens modeshow. Je zag er al je kennissen weer en dat is eenig. Het allerleukste vond ik nog dat ik zooveel complimentjes boekte voor mijn jurk, die me blijkbaar erg goed stond, ook m'n hoed oogstte bijval, leuk hè, een groote voldoening voor me.'
'Ik durfde vanwege 't zog niet te lang dansen, ik had gehoord dat dat niet goed is en zoote zitten kijken naar de dansenden, daar voelde ik niet veel voor. Fisje bracht me thuis en naar bed en ging daarna weer naar het hotel terug.'
En zo eindigt voor Els de receptiedag die menige dame in haar omgeving eindeloos achter de naaimachine liet zitten en vast ook slapeloze nachten heeft opgeleverd.
Maar Frits feest dus nog even door.
''s Morgens om 6 u 15 kwam hij met reuze verhalen aan m'n bed zitten, had een herrie tusschen 2 collega's gesust en een luitenant die onder een onzuinig dun boompje in slaap gesukkeld was, volgegoten met extra sterke koffie, die moest zich toen erg haasten om op tijd present te zijn. Allemaal hadden ze het een gezellige geslaagde avond gevonden en wij hebben weer eens samen gedanst dat was ook een heele tijd niet gebeurd.'
Fisje kon niet slapen, moest zich direct in toetoef [?] steken want om 10 u was de huldebetuiging van de Inlandsche hoofden en de weg zou al vrij gauw afgezet zijn.'
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten