Maart 1936 (7 bis); niet omdat ze er trek in hadden

Het gezin is in Fort de Kock, heeft de flitsontmoeting met de Gouverneur Generaal overleefd en Frits gaat, na een lange feestnacht, weer naar de volgende verplichting. 

Els blijft thuis, omdat ze niet in de gloeiende hitte wil staan en met Dora [?] lekker kan blijven kletsen. 

Om 12 uur komt Frits weer terug en is Els aangekleed voor het volgende bezoek. Ze gaan met Bobbie en Henkje de baby van Koos [?] bekijken, die logeert bij de domineesfamilie. 

'Het eerste wat Koos zei van Bobbie was: Ach wat is ie groot en wat ziet hij er goed uit!'

Het verschil met het dochtertje, 'dat wat bleekjes zag', was dan ook erg groot. Al voedt de moeder het kind deels zelf, Els vindt het toch wel sneu dat Bobbie er zoveel beter uitzag 'en we denken dat dat komt doordat ie geregeld gelucht wordt, staat 's morgen buiten in de box en hun kleine meid bleef in de kamer in de wieg liggen. Ze wilden dan ook direct een box laten maken.' 

Er wordt een logeerpartij afgesproken over twee maanden, maar als het gezin naar Maninjau gaat verhuizen, dan komt daar weer niks van terecht. 

In de middag wordt er nog een bezoek gebracht aan de vrouw van Willemse, de man die bij de rubbertelling is betrokken. 'Een Indische, maar erg flink en reuze opgewekt, hoewel het hun slecht gaat financieel.' 

Er volgt nog een gezellige avond bij de Hanraadjes en dan vertrekken ze dinsdagmorgen naar Soeliki waar ze de Van de Griends weerzien en waar een ontvangst van de G.G. zal zijn bij de woning van de Assistent Resident. Els heeft haar blauwe jurk met idem hoed en slangenleren schoenen aan. 

'Annie van de Griend was in het wit en de dames de Jonge waren beiden erg eenvoudig met gebloemde kunstzijde toiletten en laaggehakte schoenen, erg onelegant, toevallig ook van slangenleer. 

De Inl. hoofden stonden op het erf in adat costuum en de demangs stonden binnen om ook voorgesteld te worden. Eerst kwam de politieauto en daarna Ba 10001, huurauto 7 zits open kap (van Medan van een verhuurderij) en daarin zat de G.G. met de resident. Langs een looper liep hij de AR's trap op en werd ontvangen door mevrouw de AR'sche en daarna werdie voorgesteld aan ons en de fam. v.d. Griend. Zo ging het ook met mevrouw de Jonge en de freule en de rest.* Ze wilden eerst "hun handen wasschen" en nuttigden daarna nog een koele dronk, geserveerd door Inlandsche meisjes in kleederdracht. Het heele gezelschap bestond uit een 24 man ongeveer en we konden het stel van dichtbij bekijken. Ik zat naast de resident en daarnaast zat de freule, lang, spichtig en doodzenuwachtig volgens haar zeggen, omdat ze alles filmen wilde en eigenlijk te moe was om op te staan. De lijfarts van de G.G. was er ook bij, dat bleek Dr. Rotter te zijn, die indertijd Henkje van z'n breukje onderzocht heeft en een gewoon waterbreukje constateerde voor 't eerst. Hij kende me niet meer en aangezien ik ook nooit een rekening ontvangen heb, deed ik maar of m'n neus bloedde.

De zoon is een vreselijk verwijfd type met een kleurloos snorretje, heeft iets van Bertus van Leeuwen [?] maar veel erger. Aan de dochter is ook niet veel te beleven, maar er gaan de gekste verhalen over haar in de rondte.'

De secretaris van de gouverneur, Kiveron, vraag Els waar ze woont en hij blijkt Bankinang te kennen, omdat een vriend van hem daar heeft gewerkt, toen het nog niet met een auto te bereiken was. 

'Ik antwoordde dat dat sinds dien al wel erg veranderd zou zijn, maar deed toch niet bar enthousiast. Bij het vertrek (na 1/2 uur zoowat) praatte mevr. de Jonge ook nog even met Annie v.d. Griend en mij, of liever, zij praatte en wij beaamden. Ze vond het erg warm en stoffig geweest.'

Toen het gezelschap opgestapt was bleven de v.d. Griends en wij achter. Mevr. Spits, de vrouw van de resident, zei nog bij het afscheid tegen me: Ik wou dat ik ook bij jullie kon blijven. Ze zag er slecht en uiterst vermoeid uit, moet overal maar bij zijn ook. 

Fisje heeft toen de radio aangezet en de beide heeren hebben nog een splitje besteld en ieder een sigaar gegapt, niet omdat ze er trek in hadden, alleen uit kleptomanie.'

De hele ontvangst kan net tussen twee voedingen door (het is een half uur rijden naar het logeeradres). Els gaat gauw naar huis voor Bobbie. die heel zoet is geweest. Henkje heeft zich vermaakt met de kinderen van v.d. Griend. Ze blijven nog een nacht slapen en vertrekken donderdag weer naar huis. 

Els voegt nog wat negatieven toe, waaronder:

'Henkje op z'n fiets in een speelpakje door mij geborduurd, hij wil net wat gaan zeggen, z'n haar was net geknipt voor de tocht naar Fort de Kock.'

'Moeder en oudste zoon. Kun je goed zien hoe dik ik ben. Heb de receptiehoed op, roode tasch van Ma in de hand, schoenen van Java door Annie uitgezocht roze jurk van Ma, waarvan al veel plezier Henkje baret van Teun, polo hemd zelf gemaakt met ritssluiting van Ma, met olympiaderingen, blauw broekje van Ma en kousen en schoenen ook uit Holland.'

Om een of andere reden is de foto in 'mijn' album afgeknipt geweest.

Dan wil Frits nog wat aan de brief toevoegen, maar hij is maar net begonnen of de jongste zet het op een brullen. 

'Dus heb ik omdat Els even "te ruste lei" de vochtige luiers waargenomen en vervangen door droge, benevens een portie babypoeder, bestaande uit een zelfgemaakt mengsel van talk en purolpoeder. Na deze drooglegging heb ik me door Henkje op vele wijzen met een stuk touw laten vastbinden op de stoel waar ik een kopje thee wilde nuttigen, ingeschonken door Els die inmiddels weer was opgestaan [...] Van Vader kregen we al bericht uit Oporto met omstandig verslag van zijn omzwervingen. Gelukkig is het leven goedkoop hè, tenminste, de prijzen die je noemt maken ons jaloers, Vader. Ik hoop van harte dat de eerste vaste voet die je gekregen hebt zal voeren tot een goed voetstuk en vandaar tot een plateau op een niveau waarop je je thuis zult voelen.[...] Morgen komt het eerste Douglas vliegtuig in Pakan Baroe. Aangezien ik toevallig aan de grens moet zijn, morgen ochtend, zal ik er die 5 km. maar even aan vastknoopen en gaan kijken. 't Lijkt me wel een aardig gezicht. 

Zoo, nu gaan we even op onze traditionele middagwandeling en brengen dan meteen deze brief naar de post. Veel liefs van de zoons of liever kleinzoons (voor Katy neven) en van mij hetzelfde in vergroot formaat. Dag, dag, Frits.'

 

Zoals al eerder vermeld was Bonifacius Cornelis de Jonge (1875-1958) de Gouverneur Generaal van Nederlands Indië van 1931 tot 1936. Hij stond bekend als 'een sterke man' - was verantwoordelijk voor de internering van Soekarno, Hatta en Sjahir. Hij was getrouwd met Anna Cornelia barones van Wassenaer en samen hadden zijn vier kinderen.