Het is een week later als Els weer aan haar schrijftafel zit. Ze heeft ondertussen ook weer een brief van haar ouders ontvangen, gelukkig alleen met goed nieuws en ook het nodige schrijven van ma, die kennelijk niet vaak in de pen klimt, want Els schrijft specifiek: 'en Ma, jij blijft trouw je best doen, reuze gezellig.' De verwachting is wel dat de bezorging langer gaat duren. Een reden wordt niet gegeven, maar we zagen bij Pieters brieven vanuit Portugal al dat er met die bezorging in Europa vaak problemen waren.
In Indië is ook alles goed, behalve dat Elsje een tijdje ziek is geweest, 'dat is de lichte influenza die hier op dit moment heerscht.'
Ondertussen werkt Frits deze dag enorm hard. Hij gaat om 8 uur de deur uit, eet 's middags een half uurtje bij zijn baas en is dan om half negen 's avonds pas weer thuis, terwijl ze eigenlijk om 8.15 (de 'officiële bezoektijd') bij de postchef moeten zijn. Frits belt dat het wat later wordt. Morgen belooft ook weer druk te worden, maar Frits vindt het toch fijn in Pontianak. 'Maar zooveel vrije tijd 's avonds als we in Maninjau hadden, daar is hier geen kans op.'
Er is, zo schrijft Els aan haar ouders, een leuke brief van mevrouw Van de Meulen gekomen, [zij huisvestte de familie tijdens het verlof] en heeft door het contact veel nieuwe aanvragen gekregen, maar ze kon helaas niet iedereen huisvesten. Henkje moet haar ook maar eens schrijven. 'Het is toch wel een reuze goeie ziel, iemand die heusch niet in de eerste plaats aan zichzelf denkt.' Ondertussen zitten er 'allemaal oude dames' in haar pension.
Er volgen nog wat opmerkingen over wederzijdse kennissen en bezoekjes daaraan. Els heeft mensen ontvangen die voor een 'avondboterham' bleven. Ze had ze wel willen uitnodigen om nog eens te komen eten, maar dat staan de financiën en de diverse afspraken niet toe. Ze kennen deze Wim eigenlijk niet goed, maar hij is kennelijk een kennis van de broer van Els, want hij brengt een paar handschoenen mee die Els bij Annie, haar schoonzus, heeft besteld. En meer over Annie:
Er is een kiekje doorgestuurd van Annie in verpleegsterskostuum. Els vindt het fijn dat haar schoonzus nu een extra bezigheid heeft, want het koken kost haar toch maar een paar uurtjes.
'Fijn, m'n schoonzusje is nu dus op weg [?] en zijn de lapjes dus in aantocht, ik schat dat ik ze eind Maart dan toch wel zal hebben en dat is dan juist op tijd, want een heel stel jurken moet ik nu afdanken. Die leuke goedkoope blauwe van CenA is nu beslist te vies om aan te pakken en hij begint nu uit te scheuren.'
Ook andere jurkjes kunnen niet meer, en al zijn de mensen in de omgeving niet 'opjagerig', Els wil er toch goed uit zien. Er worden wat foto's meegestuurd, onder andere van Els in haar 'Tiroolsche costuumpje' en van de tomatenplanten waar vele dames in de buurt jaloers op zijn. Ze hebben ondertussen al 30 vruchten opgeleverd en er zitten er nog wel 30 meer aan te komen.'
'Jullie ziet mijn jurken daar uithangen die ik de vorige dag aan heb gehad [...]. Dit is de overloop naar de bijgebouwen toe, ik sta met m'n rug naar ons huis.'
'Elsje is nu grootendeels 's nachts zindelijk, 's morgens roept ze me altijd met: mama - Esje niette bed tepies, Esje totaatje (chocolaatje als belooning). Overdag is ze heelemaal zindelijk, nu 's middags in bed nog en dan zijn we daar ook weer doorheen. Bob heeft nu een uitknipbevlieging, hij mag een paar oude Lybelles verknippen en nu was ik juist vandaag van plan om een schriftje te koopen waar hij dan de uitgeknipte plaatjes in plakken mag. Bob is lang zoo aanstellerig niet meer, hij begint ook een echt jongetje te worden, maar iedereen vindt hem nog altijd even leuk. Henk heeft diverse vrienden waar hij om de beurt gaat spelen en die ook om de beurt terugkomen. Of Henk een bepaald student is kan ik moeilijk zeggen, maar wel heeft hij een groote belangstelling voor alles en Frits is nooit te moe om uit te leggen en te vertellen. Mijn gewone gezegde is dan ook: vraag maar aan papa.'
Ma schrijft briefkaarten aan haar kleinkinderen die gewaardeerd worden. 'Henk leest het met graagte, Bob luistert ingespannen, alleen Esje snapt er nog niet veel van.'
Nog even iets over de financiën:
'Inderdaad Ma valt het eerste begin na verlof niet mee, maar zooals ik al schreef zijn we deze maand schoon van alles, aleen natuurlijk gouv,. voorschot. En als er geen onverwachte dingen gebeuren hebben we volgende maand + fl 25,-. Dat wordt de eerste inzet op de Bank.'
En dan eindigt de brief onderaan het tweede vel, anders wordt het geheel te zwaar, dus te kostbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten