November 1936 (8); een gammel zooitje

'Het zal nu zooals 6 jaar geleden zijn dat ik in een van m'n huisbrieven een tirade hield over aromatsiche eigenschappen van den doerian, waarbij ik als ik het me wel herinner vergelijkingen trof tusschen de plaats die dient om de afgewerkte en verteerde voedselstoffen tot laatste rustplaats te dienen. L'histoire se repète. Zes jaar later schrijf ik weer over den doerian. Nu wordt het echter een ode. Wat toen stank heette is nu een pittige lucht geworden en de smaak behoeft geen andere omschrijving dan: lekka!'

Het bovenstaande schrijft Frits die hoopt dat deze ode Nederland op tijd bereikt om te feliciteren met vaders verjaardag. 

Het belooft weer een drukke feestmaand te worden bij het gezin in Indië, met Sinterklaas, Kerstmis en de feesten rond Juliana. Terwijl Frits dit pent, speelt een rapsodie op de radio, een welkome afwisseling na de uitzending 'Algemeen buitenlandsch overzicht'. Dat programma wordt wekelijks uitgezonden en 

'weet telkens weer duidelijk te maken wat een gammel zooitje de wereld toch maar is met Duitsch-Japansche verdragen, Russische "rechterlijke" uitspraken (links georienteerde rechters zullen wel niet het juiste midden kunnen vinden denk ik) in gevallen van Duiste ingenieurs en Spaansche klanken die anders klinken dan de oude liedjes bedoelen. "Zie ginds komt een duikboot uit Rusland weer aan" of "Zie de maan schijnt door stukgeschoten ramen" en "Sint-Nicolaas kapoentje gooit bommen in 't plansoentje. Weinig verheffend. Goddank zitten we er hier ver vandaan en merken van de heksenketel niet veel meer dan dat een paar dingetjes wat duurder geworden zijn. Schlusz!'

Voor iedereen veel liefs en wenschen en handen en zoenen.

En Els voegt nog toe dat er net een pakket met drukwerken en modelplaat zijn binnengekomen via PaMa. 'komt zoo mooi op tijd.' 

In haar eigen brief vertelt Els dat het regent, wat op zich lekker verfrissend is, maar je wel aan huis kluistert. Dat is vooral voor de jongens lastig, omdat ze gewend zijn elke morgen buiten te zijn. Het huisarrest valt ze dan ook zwaar. 

'Vooral 's middags vindt Bobbie dat onplezierig, hij is gewend aan zijn middagwandelingetje en daarna kruipoefeningen en sinds een paar dagen komt hij naast m'n stoel staan, heft zich dan aan mijn jurk op en bedelt dan om een stukje djeroek of zoo en dat vindtie dan erg knap van zichzelf. Het zal nu wel niet lang meer duren of hij tippelt door het huis, hoewel ik het wel erg leuk zou vinden als hij z'n eerste stapje bewaarde tot Opa en Oma hier zijn, die kunnen er dan nog van meegenieten, hoewel ik enorm overtuigd ben dat ze dat zonder die eerste stapjes ook zullen doen, want het is werkelijk een eenig jong. 

Henkje proberen we nu af te leeren datie zoo eeuwig hard praat, duidelijk is het wel, maar hij overdrijft die duidelijkheid, nu hoop ik dat ie erachter is als Pa ma hier komen.' 

De tijd tot de komst van deze ouders begint op te schieten, maar het is inmiddels wel duidelijk dat ze niet op Pakan Baroe kunnen vliegen, want het vliegveld moet worden vernieuwd om de nieuwe, grote Douglasvliegtuigen te kunnen ontvangen. 

En over de komst van PaMa gesproken, nog een kleine bestelling, ja! 

Een aantal koppen en schotels van het theeservies, want die breken in huizen Deys zo snel. 

Speelkaarten voor Henkje, die veel speelt met Fisje, maar wel wat afwisseling kan gebruiken. 

'6 Aardig gekleurde waschhandjes voor onszelf.' 

'Een flesch 4711 (groote) uit Singapore.' In die plaats is die eau de cologne goedkoop en als ma 'm meteen openmaakt hoeft ze misschien geen invoerrechten te betalen. 

'Overigens een knalidee van jullie dat we de kosten op afbetaling mogen voldoen, want we hebben de laatste tijd nogal veel geld laten rollen door noodzakelijke en onnodige uitgaven. Prinses Juliana maakt heel wat beuzen lichter. De menschen hebben allemaal nieuwe kleding noodig.'

En af en toe gaan Frits en Els ook uit, bijvoorbeeld naar de soos, met de familie De Jong, om daar de film  Rose Marie te zien.* Al viel die wat tegen, 'het fuifje' achteraf maakte weer een boel goed. Het echtpaar komt weer eens om 5 uur thuis. Gelukkig is het dorp klein en komt er niet veel bezoek, dus kan er wel worden uitgerust, ook als er van uitslapen niet veel komt, omdat Henkje al vroeg op is. 

Met felicitaties in verband met vaders verjaardag. Sluit nu ook Els haar brief af.

* De musicalfilm Rose Marie is een verfilming van een Broadway Show. In 1928 werd een stomme versie uitgebracht en in 1954 een gekleurde film. Die uit 1936 was in zwart/wit. Alle versies spelen in de Canadese wildernis. De hoofdrollen in deze zeer populaire film (uit '36) waren voor jeaneete Mac Donald en Nelson Eddy. Hun uitvoering van het lied Indian Love Call zou hun 'signature song' worden en blijven. Luister en bekijk het hier.