'M'n schouderpijn heeft zich ontpopt in een virulente uitslag net gelukkig onder m'n boordje naar beneden loopend tot m'n schouderblad. En drie dito, maar kleinere uitslagen op borst en arm. Waar al dat 'goeie gedrag' eensplots vandaan kwam snap ik niet. Ik dacht eerst dat 't steen puisten zouden worden, maar het waren gloeiend roode vurige blaasjes. verduvels pijnlijk en lastig, maar die nu hun eerste heftigheid al hebben verloren. Ik dacht daarbij nog met schrik aan die steenpuisten-epidemie die jullie in Singapore hebben gehad. Daar is Katy toen nog het beste van af gekomen. Maar Frits had het toen al heel erg te pakken. Jullie bent toen nog ingeënt met serum getrokken van je eigen steenpuisten. Jullie zaten vól! Van boven tot beneden en van voren en achteren. 't Is voor het eerst dat mij zoeiets overkomt. Enfin, allicht spaart het een ziekte uit. Kan ook bespoedigd zijn door gebruik van levertraan, wel niet lekker, maar dat ik gebruik als vet-ersats.'
Wat de winterschoonmaak na de verbouwing betreft, kunnen we wel constateren dat Pieter voortvarend te werk is gegaan. Maar of hij de zomerzon nog zal zien schijnen op de glimmende vloer?
'Ja, zeg dat wel, Katy, een beroerder jaar dan ik nu achter de rug heb is moeilijk denkbaar. Aannemende dus dat het haast niet ellendiger kan, zou je zeggen dat 1937 hoogstens beter voor me kan worden. Zoo zij het. Het weer werkt nu in elk geval mee. We hebben hier de prachtigste dagen. Heldere zonneschijn en geen druppel regen. Met m'n jas aan in huis gaat 't best op het oogenblik zonder verwarming en met een paar oude gordijnen over m'n bed er bij heb ik het daar ook warm genoeg. Laatst op een koude nacht bedacht ik me dat ik nog een warmwaterzak had. Hè ja, laat ik dat doen, dacht ik genoeglijk. Gauw water opgezet en 'n half uurtje later kroop ik met m'n warme schat in de keeskapé [?]. Eerst maar even m'n pijnlijke schouder wat warmte geven. Ja, fijn hoor. Lekker warm......als maar warmer......nóg warmer......verdulleme, dat is haast ál te gloeiend......nee, dat kan ik niet uithouden......En wat een wonder. Toen ik die waterweelde naar het voeteneinde wilde verplaatsen greep ik naar een kleddernatte schouder en was ik al bijna tot m'n middel doorweekt. De zak was lek geworden. Over ontgoocheling gesproken. Brr wat was 't toén koud. Maar dat zijn zoo de kleine verdrietelijkheden die je gelukkig den volgenden dag al weer vergeten bent. Het corpus delicti doet zijn straf in de vuinisemmer.'
Ondertussen leest Pieter elke dag uit de Portugesche Bijbel. Het gaat hem goed af, want het Nieuwe Testament kent hij vrijwel uit het hoofd.
'Het enige nadeel dat eraan verbonden is, is dat alles in the Thou en Thy-vorm staat waardoor alle werkwoorden era o verbo , e o verbo esteba com Deus, e o verbo era Deus. Hier heb je alleen te maken met verschil van bijbeltaal en spreektaal. Want verbo is in de spreektaal: werkwoord Woord is palavra. Daaruit merk je weer het verband met Fransch en Italiaansch; hoewel 'spreken' in 't Portugeesch is 'falar'.'
En dan nog maar een slecht nieuwtje:
En dat is het dan voor de laatste dag van Pieters 56ste jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten