'wat betreft den inhoud ben ik dankbaar voor zóóveel hartelijks. Jullie kunnen je de eenzaamheid, in mijn geval niet alleen lichamelijke maar ook geestelijke, moeilijk indenken. En juist daarom kunnen jullie ook niet begrijpen hoe goed zoo'n paar echt hartelijke brieven me doen.'
En er is nog meer blijk van eenzaamheid:
'Nu draaft Katy ook wel niet naar het gezelligste der tehuizen, maar 'n moeder en 'n zoon en 'n radio geven toch in ieder geval méér geluid dan twee katten. [ik weet niet waar die moeder, zoon en radio op slaan] Het eenige woord dat ik vandaag gesproken heb was: "Quanto?" (Hoeveel?) toen ik bezoek kreeg van den man die geld kwam halen voor de gebruikte electriciteit in November, met "Dom dia!" ten afscheid. Dat "bom" wordt uitgesproken als het Fransche "bon".'
De brief voor vader van zijn zoon, die wij reeds 'gelezen' hebben, rept over de tijd die gemoeid is met het schrijven ervan. Wel 7 kwartier, herinneren we ons. Nou, Pieter beaamt dat dat uitwisselen van informatie inderdaad veel tijd vergt, en dat zie je er, zeker bij een getypt exemplaar, niet meteen aan af,
'maar er zitten uren van tijd in. Behalve voor huishoudelijke bezigheden wordt er tusschen de onderwerpen door nog al eens gepauseerd. Dan tracht ik me jullie voor te stellen, ieder bezig in eigen sfeer met de werkzaamheden en rompslomp des dagelijkschen levens en verplaats me in gedachten in Indië en Holland. Op dit oogenblik liggen jullie in Manindjau reeds een paar uren in het echtelijk etui en draaft Katy net naar huis voor de avondmaaltijd.'
Er is gelukkig wel wat afleiding, zoals 'de herdenking aan het herstel van de onafhankelijkheid van het Spaansche juk (1640).'
'Op dien dag heb ik gedaan hetgeen Uwe aandacht vindt oogeteekend in het evangelie van Mattheus, hoofdstuk 5, alwaar we lezen: "Zoo iemand U vraagt één mijl met hem te gaan, ga met hem twéé mijlen."'
Nascimento komt Pieter om 2 uur 's middags ophalen om samen te wandelen. Pieter heeft er niet zoveel zin in, had ook liever iemand van het vrouwelijke geslacht begeleid, maar omdat hij toch niets beters te doen heeft, stemt hij in. Samen steken ze per roeiboot (voor 1 Esc.) de rivier over en bezoeken ze een vissersdorp 'waar schijnbaar juist de wonderbare vischvangst aan land was gesleept'. Ze luisteren er naar een evangelist en gaan verder naar de 'Villa Nova Gaya' (Vila Nova de Gaia), het exportcentrum van portwijn, met magazijnen, werkplaatsen en laboratoria. Via de brug wandelen de twee heren terug en nog eens 193 treden op om in het centrum een glas wijn te drinken (6 cent). Om half 7 is Pieter weer thuis, afgemat. Maar gelukkig liep ook Nascimento 'zooals het spreekwoord zegt, met z'n tong uit z'n bek.'
Over die evangelisatie schrijft Pieter uitgebreid:
En dan, wat een verrassing, volgt er op de dag voor de verjaardag nog een heel pakket met brieven en wat toegestopt geld (5 gulden van Katy en ook 5 van de familie Chambers). Er is weer een zending uit Indië, met een stapeltje foto's. De familie uit Bussum stuurt een verjaarsbrief en er komt bericht van een kennis uit Den Haag.
'Wat een verrassingen. Ik stond gewoon perplex; net zooals Henkie bij zijn tafeltje op zijn verjaardag stond, zoo stond ik ook al mijn schatten te bekijken. Honderdduizend bedankjes! Als ik morgenavond in m'n eentje in de bioscoop zit ga ik me voorstellen dat jullie allemaal dichies om me heen zitten en dat Katy me, als 't erg 'exciting' wordt, de noodige blauwe plekken knijpt. Ik heb wel twee dagen werk om alles te beantwoorden. En graag! Dus, aangezien ik iedereen toch nog een privé-brief schrijf, ga ik maar gewoon met de zendbrief verder en de gewone nieuwtjes.'
Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten