Maart 1940 (5); met erg veel liefhebberij

Het is inmiddels 29 maart, dus dit is de laatste brief van Els aan haar ouders voor deze maand. Er is leuk nieuws, want Els heeft een verrassingsbezoek van 'tante' Leonie van Deursen, van wie Henk zijn speelgoedbeer heeft gekregen. 

'Ze was meegekomen met de luitenant familie van Ketapang die hier moest wezen omdat morgen de Overste weggaat en die moet natuurlijk uitgefuifd worden door de officieren.'

Het is een gezellig weerzien, maar Leonie blijft niet lang, want ze wil haar man niet te lang alleen laten. Voor de gelegenheid is er een veldbedje geleend, zodat Leonie bij Bob slaapt en Henk bij Elsje. 

'Erg gemakkelijk voor mij, want hij haalde haar dan 's morgens uit bed en liet 'r een plasje doen en gaf een chocolaatje omdat ze: niettebeddepiesd had. Henk begint echt handig [te worden?], zoo schenkt hij 's middags Frits en mij wel een kop thee in en dat doet hij dan met erg veel liefhebberij. Op die manier krijg je handige kinderen, hè Ma, en kan ik me ook eens een keertje door m'n zoon laten bedienen. Ik zeg maar zoo: vroeg gewend, oud bekend.'

Mede door het bezoek van Leonie, gaan Els en Frits naar de soos en ook een keertje naar de bioscoop. De kinderen zagen de vriendin met lede ogen vertrekken, want ze is lief voor ze. 

zo 'nam ze [ze] direct mee naar de langganan [leverancier], waarna ze ieder met een flesch zuurtjes aankwamen. Nòg meer snoep, want we hadden Maandag echt Paschen gevierd met verstoppen van choc. eieren in de tuin, wij hadden zelf wat gekocht, verder van de baas gekregen, die mee heeft helpen zoeken. De kinderen vonden het prachtig. Na afloop hebben we voor de 4 bedienden ook nog ieder een ei verstopt en die mochten ze zoeken, tot groote vreugde van de kinderen. Ik had een eenvoudig Paaschtafeltje voor de baas, die is met zulke feestdagen ook maar heelemaal alleen en hij apprecieert zooiets geweldig, en juist toen we aan tafel wilden gaan kwam Leonie.'

Inmiddels zijn de lapjes van Annie aangekomen. Els is er zeer mee in haar schik en kan nog niet beslissen waarmee ze als eerste aan de slag gaat. Ze is nu nog bezig met een 'Tobralco morgenjurkje dat weer in - en uit de was kan. Dat model met de wijde swingrok staat mij goed, maakt ook jong, ik krijg ook vaak complimentjes voor m'n leeftijd, wel leuk is dat hè.'

De goedkeurende blikken en woorden helpen Els ook om te blijven letten op haar kleding. Ze wil er graag goed uitzien - en zal dat haar hele leven lang blijven doen. En als je maar de goede keuzes maakt, hoeft het helemaal niet zo duur te zijn, schrijft ze. 

Els noemt op wat ze zoal aan naaispullen heeft ontvangen en ook nog twee blousjes die goed staan en die ook bij Frits in de smaak vallen. Bovendien is het altijd weer leuk om pakjes te ontvangen en spullen die niet lokaal te krijgen zijn, zodat je qua kleding ook niet op de dames in de buurt lijkt, maar juist iets aparts kan dragen. 'Daarom kocht ik op Java laatst van Toko de Zon nog een paar effen lapjes om tenminste anders te zijn.'

Maar het naaiwerk moet wel even wachten, want de blindenweek breekt aan en Els moet aan de slag, gelukkig met hulp van Frits en 'de baas', 'die heeft immers geen vrouw en nu zeg ik hem steeds dat hij "verplicht" is te helpen, want dat hij als hij getrouwd was vast en zeker het zelf zou moeten doen.'

Henk is nog even vrij, maar gaat over ruim een week weer naar school en daar heeft hij best weer zin in. 

Els moet in verband met de drukte de brief afsluiten en het spijt haar dat ze niet meer kan beantwoorden, maar hoopt op begrip van haar ouders die voor het eers 'een sociale dochter' hebben.