Het is vrijdag 6 september. Op deze dag (het is rond de 16 graden) doet koning Carol van Roemenië afstand van de troon. Wat binnenlandse nieuws betreft komt het bericht dat het Duitse regime zal overgaan tot ontbinding van alle vrijmetselaarsloges.
Het is ook de dag dat Pa een noodzakelijke brief schrijft aan Cato en Wim (?). Het is een reactie op een maand eerder geschreven brief van Wim, die adviseert met Centraal Beheer in zee te gaan. Pa heeft hier een tijdje over nagedacht en het een en ander uitgezocht.
'"Er bleek ons dat "Centraal Beheer" alleen 'n administratie-vereeniging is, die met de gelden der vele vereenigingen, waarvoor het de administratie voert, niets uitstaande heeft. Toch, Wim heeft gelijk met dit lichaam te recommandeeren, want 't staat te goeder naam en faam bekend.'
C.B. heeft een nieuwe 'Molest-Risico' opgericht en al wordt er pas na de oorlog '(wanneer)' uitgekeerd, het lijkt Pa een goed idee, al betalen straks degenen die geen schade hebben geleden voor de mensen die dat wel hebben.
'De goede kant daarvan is, dat met het bewustzijn heeft, alles te hebben gedaan, om gevrijwaard te zijn, en ook, dat men z'n naasten heeft bijgestaan. Eindelijk dan besloten we, om maar per 1 Sept toe te treden.'
De premie wordt 30 cent per 1000 gulden. Dat heeft ermee te maken dat het pand van PaMa deels ''n dagwinkel' is, die, omdat hij sinds begin augustus niet meer verhuurd wordt. Al moeten ze zuining met hun geld omgaan, toch overweegt Pa deze verbouwing, in plaats van de aankoop van ''n (klein) huisje'.
De overweging om te verkopen en iets kleins te kopen 'voor zelfbewoning' is voor Ma geen fijn idee, omdat ze dan zelf al het werk weer moet doen en dat is, gezien haar leeftijd, geen fijn vooruitzicht.
Maar goed, als alles lukt en er is een bevestiging dan zou Pa graag een brief aan Tony bij Wim in bewaring geven, waarin duidelijk staat dat deze zoon recht heeft op een uitkering 'bij eventueele oorlogsschade'. 'Dat zou zijn voor het geval wij er niet meer zouden zijn en dus de eventueele uitkering aan de erfgenamen te beurt viel.'
Dan nog wat minder zakelijke praat. Het vergaat Pa en Ma net als Wim: ze hebben geen zin zich veel te verplaatsen, omdat overal gevaar drijgt.
'Prettig is het dus in ons landje niet, maar dat zal 't in Europa wel nergens zijn. Onze buitenlandsche reizen schieten er dus óók op in, maar gelukkig lijdt de maag en zoo de gezondheid nog weinig. Dat dit zoo blijve! 't Ellendigst vinden ook wij, dat we niets van de kinderen hooren.'
Pa heeft al via bij het Rode Kruis geïnformeerd of er een mogelijkheid was om contact te maken, maar dat is niet gelukt. Nu sprak hij iemand die het via een kennis in Zwitserland had geprobeerd, met een telegram. En dat wil Pa nu ook uitzoeken.
Hij hoort graag van Wim wat diens mening over de geldontwaarding is. Verder maken ze het samen naar omstandigheden goed.
'We eindigen met de hoop dat er gauw verbetering in den toestand komt, en eindigen met de hartelijke groeten aan allen. Piet en Jet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten