Het wordt een korte brief dit keer, want Els heeft het druk met de organisatie van de blindenweek. Omdat het de eerste keer is, is het natuurlijk spannend en Els wil het goed doen, dus luistert ze naar 'critiek'. Daarbij komt ook nog dat de manier waarop de residentsvrouw het geheel het jaar daarvoor had geleid, door velen wordt afgekeurd, dus daar kan Els geen voorbeeld aan nemen.
'Ik vind het nog moppig om nieuwe ideetjes erin te brengen, maar hierdoor komt het nu allemaal dat ik jullie een beetje stiefmoederlijk moet behandelen, maar volgende week is de groote drukte achter de rug.
Wat een geharrewar is het op het oogenblik in Europa, wij luisteren nu geregeld naar de nieuwsberichten iederen keer, de menschen hier in Ptk. zijn allemaal erg kalm en afwachtend. Dat iedereen van ganschen harte hoopt dat er een gauw einde aan komen zal, nou dat hoef ik jullie niet te schrijven.'
Een foto van Annie in verpleegstersuniform - bij een brief van Tony en de schoonzus -, vindt Els zo leuk dat ze hem meeneemt om aan de arts bij de EHBO-cursus te laten zien. Die man laat de foto bij de dames rondgaan, met de opmerking: 'zoo zien jullie er over een tijdje ook uit.'
'Het blijft even interessant en gisteren is hij voor het eerst begonnen aan de directe hulp, wat je doen moet bij getroffen slagader - slangenbeet - beenbreuk. Het is prachtig dit allemaal te weten, maar iedereen hoopt grondig dit nooit te pas te hoeven brengen.'
Al moet Els het hierbij laten, 'wil dit niet zeggen dat ik minder aan jullie denk. Juist deze dasgen met de nare tijdingen over den oorlog denk ik erg vaak aan jullie, maar ik heb echt het gevoel dat jullie ook kalm en rustig de toestand afwachten, je kunt er zelf niets aan veranderen. Dag hoor, sterkte. Erg veel liefs en zoenen. Kusjes van het kleine grut. Jullie Els.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten